مدح و ولادت امام عسکری علیه‌السلام
ای خدایت داده بر خلق دو عالم برتری ای گدایت را به خیل شهریاران سروری خاک پایت زُهره و خورشید و ماه و مشتری ناز دارد مـهـدیت بر رتبـۀ پـیـغـمـبـری ماه رویت احمدّی و تیغ نطقت حـیدری عـیـد میـلادت مبارک یا امام عـسکری ای چراغ تـابـنـاک حُسن حیّ ذوالجلال یافته خورشید گردون از تجلاّیت کـمال تا ابــد مــاه ربـیـع الـثّـانـیت محو جمال ماه حُسنت بی قرین و مهر رویت بی زوال آفـتــاب طلعتت را تـا ابـد روشـنـگـری عـیـد میـلادت مبـارک یا امام عـسکری تو خــدایــی عبد معـبود و امام مـردمی تو به بـزم آسـمـانـی هـا چـراغ انـجـمی خود حـسـن فــرزنـد دلبند علیّ چـارمی نجـل پـاک ده ولـی ابن الرّضـای دوّمی هرچه در وصفت بگویم باز داری برتری عـیـد میـلادت مبـارک یا امـام عـسکری نطق تو در پیکر توحید جان می پرورد نام تو اجسام را روح و روان می پرورد فیض تو در قعر آتش بوستان می پرورد صلب پاکت مصلح کلّ جهان می پرورد ما هــمــه ذرّه تو را آیـیـن ذرّه پروری عـیـد میـلادت مبارک یا امام عـسکری دل اگر سـیـنـا بود طور تجـلاّیش تویی موسی ار آوای حق بشـنید آوایش تویی کیستم من عبد آن عبدی که مولایش تویی آخرین دُرّ خدا مهدی است دریایش توئی آنکه بر عیسی کند روز ظهورش سروری عـیـد میـلادت مبارک یا امام عـسکری خطّ حسن، خالت حسن، خُلقت حسن، خویت حسن پای تا سر حُسن در حُسن و گل رویت حسن کُـنیه ات ابن الرّضا و نام نیکویت حسن موی و روی و قدّ و خدّ و چشم و ابرویت حسن حُسن ها گشتند در بازار حسنت مشتری عـیـد میـلادت مبارک یا امام عـسکری هم تویی آئـیــنـۀ حُـسن خـدای ذوالمـنن هم تویی در چارده وجه خـدا دوّم حسن هم دهم مولای عالم بر جمالت بوسه زن هم به جسم سامره جان میدهی از فیض تن هم به عالم می کند فیض تو سایه گستری عـیـد میـلادت مبارک یا امام عـسکری بنده ای و حضرت معبود می نازد به تو جدّ پاکت احمد و محـمود می نازد به تو مصلح کلّ مهدی مـوعود می نازد به تو عفو و غفران و عطا و جود می نازد به تو نجل زهرایّی و دستت راست فیض کوثری عـیـد میـلادت مبـارک یا امـام عـسکری ای امام انس و جان ای مـقـتدای سامره تا تو مدفـونی در آن؛ جانم فدای سامره می زنم با یاد تو هر شب صدای سامره دوست دارم تا شوم روزی گدای سامره یا کـنـم بر نـوکـران آستـانـت نــوکـری عـیـد میـلادت مبارک یا امام عـسکری سامره روشنگر دل کعـبۀ جان من است سامره عطر نسیمش روح و ریحان من است سامره ریگ روانش دُرّ غلطان من است سامره دامان سبزش باغ رضوان من است سامره صحن و سرایش کرده از من دلبری عـیـد میـلادت مبـارک یا امـام عـسکری سامره دارد در آغوشش دو مه دو آفتاب دو امام از صلب پاک احمد ختمی مآب دو مهین بانو نه، دو خورشید عصمت درحجاب این عروس فاطمه آن دخت پاک بوتراب دو ستــاره دو فـروغ حُسن حـیّ داوری عـیـد میـلادت مبـارک یا امام عـسکری ذرّه بودم محو خـورشید جهـان آرا شدم قطره بودم وصل بر دریا شدم دریا شدم کــز سـعـادت ذاکـر ذرّیــۀ زهــرا شـدم عـاشـق قـبر تو و سـرداب سـامـرّا شدم خوش بود آنجا کنم در وصف مهدی شاعری عـیـد میـلادت مبـارک یا امـام عـسکری |